Witajcie moi kochani ♥️
Od dłuższego czasu w naszym społeczeństwie istnieje przekonanie, że ktoś, kto posiada zdolności matematyczne, biologiczne bądź chemiczne, jest osobą wybitną i zasługuje na szczególne uznanie.
Natomiast osoby, które są uzdolnione w kierunku humanistycznym, uznawane są, za ludzi przeciętnych. Ludzi, którzy nic nie wnoszą.
Dlaczego inni mają czuć się gorsi?
Dlaczego są spychani na dno, nie są zauważani?
Każdy posiada różnego rodzaju umiejętności.
Nikt nie jest dobry ze wszystkich dziedzin nauki.
Nie jesteśmy doskonali i nigdy nie będziemy.
Ja, wielokrotnie spotykałam się z nierównym traktowaniem ze strony innych, ponieważ patrzyli oni na mnie przez pryzmat moich umiejętności językowych.
Zawsze bardzo mnie to bolało. Na etapie szkoły podstawowej, starałam się bardzo skrupulatnie pisać swoje wypracowania, aby dojść do wymarzonej perfekcji.
Wiedziałam, że w tym jestem dobra i chcę dalej się realizować.
Udoskonalam swoją pasję cały czas, ponieważ mam świadomość tego, że aby coś osiągnąć w danej dziedzinie, potrzeba czasu i ciężkiej wytężonej pracy.
Rozwój osobisty wymaga ogromnego wysiłku i zaangażowania.
Chcę zwrócić uwagę na fakt, że nie każdy czuje się pewnie w przedmiotach ścisłych.
Są też inni, którzy również zasługują na to, aby być odrobinę docenionym.
Nie mówię tutaj tylko o sobie, ale też o moich przyjaciołach, którzy mają ogromne możliwości artystyczne i literackie, a przez taki rodzaj dyskryminacji, boją się rozwijać, zamykają się w sobie.
Jednym słowem chcą zaprzepaścić swój największy talent.
Po wielu latach zmagań z różnymi komentarzami i uwagami zrozumiałam, że wbrew temu co sądzą o mnie inni, chcę dalej się realizować, ponieważ sprawia mi to ogromną satysfakcję. Mam również cichą nadzieję, że moje teksty, komuś pomogą.
Na koniec chcę, zwrócić się do moich czytelników:
Każdy z Was jest kimś wyjątkowym!
