Witajcie moi kochani ♥️
Osoby niepełnosprawne każdego dnia muszą walczyć, z brakiem akceptacji w naszym kraju.
Na przestrzeni lat mentalność ludzi zmieniła się, jednak nie do końca.
Zawsze znajdzie się choć jedna osoba, która nas skrytykuje, wyśmieje, poniży. Takie sytuacje są nagminne, ale da się je przezwyciężyć.
Najgorzej jest wtedy gdy, dziecko z niepełnosprawnością wychowuje się w rodzinie, która traktuje je z wyższością.
Nie mam pojęcia, dlaczego niektórzy rodzice, mają tak złą opinię na temat swoich niepełnosprawnych dzieci.
Dlaczego mówią o nich tak, jakby ich nie było?
Dlaczego ich pociechy są niezauważane?
Czy one są czemuś winne?
Czym sobie na to zasłużyły?
Dlaczego są odtrącane, obrażane?
Jak ma czuć się dziecko, które ciągle słyszy:
“Z Tobą zawsze jest problem”
“Ty tego nie potrafisz”
“Jesteś głupi”
Niepotrzebnie się urodziłeś”
Takie słowa są najbardziej okrutne.
Dzieci mogą mieć później problem z samoakceptacją, z odnalezieniem się we własnym środowisku.
Natomiast w okresie dorastania może mieć trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji.
Może pomyśleć:
“Skoro jestem taki zły, to jaki ma to sens?”
“Po co ktoś ma się ze mną przyjaźnić?”
“Jaki sens ma to, że istnieję?”
Ten rodzaj upokorzenia może zranić najbardziej. Nigdy nie zrozumiem rodzin, które postępują w ten sposób!
Dziecko powinno być szczęściem, a nie problemem. Nikt nie jest winny za jego schorzenie!
Warto się na chwilę zastanowić czy takie słowa nie będą miały wpływu na drugą osobę.
Znam rodziny, które tak postępują ze swoimi dziećmi. Dla mnie tacy ludzie nie powinni być rodzicami!
To karygodne zachowanie!
Czasem trzeba się zatrzymać i zastanowić nad wypowiadanymi słowami
Nie potrzeba zbyt wiele, aby kogoś zniszczyć!
Każdy zasługuje na szacunek!
Dobrego dnia ❤️
