Od wielu lat, jestem w stałym kontakcie z osobami niepełnosprawnymi z różnych środowisk.
Obserwuję także podejście moich koleżanek i kolegów do życia codziennego i bardzo smutne, dla mnie jest to, że większość z nich czuje się gorsza od reszty społeczeństwa.
Niektórzy mówią mi, że niczego w życiu nie osiągną, ponieważ ich choroba stanowi dla nich przeszkodę nie do pokonania.
Zawsze zastanawiało mnie to, dlaczego zdecydowana większość ludzi z niepełnosprawnością ma tak bardzo zaniżone poczucie własnej wartości i nie wierzą we własne możliwości?
Dlaczego bardzo często , nie otrzymują wsparcia od swoich bliskich bądź znajomych?
Dlaczego są odtrącani i spychani na dalszy plan?
To, że mamy pewne ograniczenia, wcale nie wyklucza nas z życia w społeczeństwie.
Dla mnie niepełnosprawność jest tylko określoną częścią mojego życia i uważam, że każdy człowiek, który ma pewnego rodzaju dysfunkcje, ma także pełne prawo do realizowania swoich pasji.
Żadna choroba nie może odebrać nam możliwości swobodnego wyrażania własnych myśli, decydowania o sobie, czy dążenia do zamierzonych celów.
Nigdy nie dajcie wmówić sobie, że jesteście gorsi i nie potraficie niczego dokonać!
Jesteśmy takimi samymi ludźmi jak inni i mamy pełne prawo do tego, aby się realizować i wykorzystywać swoje zainteresowania i umiejętności.
Nikt nie może nam czegoś zabronić, ani narzucić!
Żyjcie pełnią życia!
Cieszcie się z drobnych rzeczy!
Wykorzystujcie i doceniajcie każde chwile!
Dobrego popołudnia ❤️
