Witajcie kochani !
Obserwując dzisiejszą młodzież, zauważyłam, że zdecydowana większość, nie patrzy na to, jakich ludzi ma wokół siebie, tylko zwracają oni uwagę, na to jak bardzo liczna jest dana grupa przyjaciół.
To dla mnie bardzo smutne.
Boli mnie również fakt, że nasze społeczeństwo coraz częściej, nie bierze pod uwagę charakteru człowieka, tylko patrzy na wygląd zewnętrzny.
Przecież nie to powinno być najważniejsze!
Irytujące jest dla mnie, również zachowanie kiedy ktoś mówi mi, że osoba niepełnosprawna, nie zasługuje na przyjaźń, tylko dlatego, że ma trudności w poruszaniu się, w codziennych obowiązkach i potrzebuje pomocy.
Dlaczego tak jest?
Dlaczego wygląd czy niepełnosprawność ma decydować o nawiązaniu z nami relacji?
Dlaczego tak mały odsetek ludzi potrafi dostrzec w kimś kogoś wartościowego, bez potrzeby oceny wyglądu?
W tym miejscu apeluję, do wszystkich tych, którzy uważają wygląd za najważniejszą cechę u innego człowieka:
Uroda z czasem przemija, a to, co mamy w sercu pozostaje na zawsze!
Z całego serca dziękuję wszystkim, którzy patrzą na moje wnętrze i nie oceniają mnie pod kątem mojej niepełnosprawności!
Dziękuję także, tym dzięki którym moja codzienność nabiera kolorowych barw!
Dziękuję za wsparcie i za to, że Was mam!
Jesteście kochani ♥️
Miłego dnia ♥️
